אלנבי 11 | أللنبي ١١ | Allenby 11

בית אידה ואפריים קלייזר. מבנה בסגנון האקלקטי, אשר תוכנן בשנת 1925 על ידי האדריכל אלכסנדר לוי למגורים. המבנה הוכרז לשימור בהגבלות מחמירות מתוקף תכנית השימור ונמצא באזור החיץ של העיר הלבנה, שהוכרזה ב- 2003 על ידי אונסקו כאתר מורשת עולמי. המבנה מתאפיין בחזית סימטרית עם פורטל במרכז החזית תחום בשני עמודים קלאסיים. ייחודו של הבנין הוא ריבוי של תבליטי טיח בחזית, המייצגים אלמנטים צמחיים. בעלי הבנין מוצאם היה מהעיר סנט פטרסבורג שברוסיה, בה נהוג היה לעטר את החזיתות בתבליטי טיח רבים. הבנין הוא כפי הנראה האחרון ברשימת המבנים שתכנן האדריכל אלכסנדר לוי לפני שעזב את הארץ. בבנין התגוררו אלכסנדרה קלייזר, ביתם של אידה ואפריים, עם בעלה עמנואל טובים, שהיה מדריך ראשי לספנות בצי הרוסי, ממיסדי הבנק לתעשייה, מכון התקנים ואגודת יורדי ים זבולון. ב-1935 רכש את בית החרושת ללבני סיליקט והעבירו לראשון לציון.
במסגרת עבודות השימור נוספה מעלית וקומה חדשה בנסיגה גדולה מהחזית. חזיתות המבנה שומרו לפי המקור.
אדריכלות ושימור: ניצה סמוק אדריכלים, 2014

Ida and Ephraim Kleizer House was designed in 1925 by Architect Alexander Levy Eclectic Style. The building was listed for conservation under strict limitations and is located in the buffer zone of the White City, declared as a World Heritage site by UNESCO in 2003.
The building is characterized by a symmetrical façade with a large portal in the center. The uniqueness of the building is the plaster reliefs on its façade, which display floral elements. The owners of the building came from St. Petersburg, Russia, where the use of plaster reliefs was very common.
This building is one of the last buildings designed by Architect Alexander Levy before he left Israel. Alexandra Kleizer, daughter of Ida and Ephraim lived in the building, together with her husband Emanuel Tovim, who was one of the founders of the Industrial Bank, the Standards Institute, and the Zebulun Sailors’ Association. In 1935, he bought the Silicate bricks factory and moved it to Rishon Letziyon. As part of the conservation work, an elevator and a penthouse were added. The façades of the building preserved to the original. Conservation Architects: Nitza Szmul Architects, 2014.

بيت عايدة وإفرايم كلايزر مبني على الطراز الأكلكتي ، خططه المهندس المعماري ألكسندر ليفي عام ١٩٢٥ كمبنى سكني أعلن عن المبنى للحفاظ عليه بقيود صارمة بحكم برنامج ترميم المباني والحفاظ عليها ، ويتواجد في المنطقة الفاصلة للمدينة البيضاء ، التي أعلنت عنها منظمة اليونسكو عام ٢٠٠٣ كموقع تراث عالمي . يتميز المبنى بواجهة متماثلة مع مدخل بين عامودين كلاسيكيين في مركز الواجهة . ينبع تميّز المبنى من كثرة النتوءات البارزة من القصارة في الواجهة ، والتي تمثل عناصر نباتية . يعود أصل أصحاب المبنى إلى مدينة سانت بطرسبرغ في روسيا ، والتي كان متبعا فيها تزيين الواجهات بنتوءات بارزة عديدة من القصارة . المبنى كيفما يظهر هو الأخير ضمن قائمة المباني التي خططها المهندس المعماري ألكسندر ليفي قبل مغادرته البلاد . أضيف في إطار أشغال الترميم والحفاظ على المبنى مصعد وطايق جديد على بعد كبير من الواجهة ، وخفظت واجهات المبنى حسبما كانت في الأصل الهندسة المعمارية والحفاظ على المبنى : نيتسا سموك للهندسة المعمارية ، ٢٠١٤ .

מבנה לשימור בעיר הלבנה
סמל העיר הלבנה, סמל העיר תל אביב, לוגו מורשת עולמית, סמל אונסקו

A photograph of the building was made that day Click for a larger image

Translation of the text on the sign:
A building for preservation in the White City
Symbol of the White City, Symbol of the City of Tel Aviv, World Heritage Logo, UNESCO emblem