גן לאומי שבטה
الحديقة الوطنية شبطا
SHIVTA NATIONAL PARK

סמל רשות הטבע והגנים

אין כאן מעיין ולא באר - ומסביב מדבר גדול. אולם מי שבא בשערי שבטה בתקופה הביזנטית (634-324 לסה"נ), דימה בנפשו שהגיע לנווה מדבר גדול.
סביב שבטה פותחה מערכת חקלאית מרשימה בגודלה ומגוון גידולים בהם עצי פרי, חיטה, שעורה, זיתים וגפנים. תושבי שבטה שמו את יהבם על איסוף מי גשמים לעשרות בורות מים חצובים בסלע שהבטיחו אספקת מים שוטפת להשקיית השדות ולצריכה ביתית. שבטה התפתחה ליישוב יפהפה עם רחובות רחבים, כנסיות מפוארות ובתי אבן מרווחים למגורים. שבטה, כשאר יישובי הנגב, ננטשה בהדרגה בשלהי המאה ה-9 לסה"נ ולא נושבה עוד.
מיקומה על דרך הבשמים, המערכת החקלאית המתוחכמת וההישמרות המרשימה - זיכו את שבטה בתואר "אתר מורשת עולמית" מטעם אונסקו.

لا يوجد هنا نبع ولا بتر - وحولنا صحراء كبيرة. ولكن من جاء إلى شيطا في الفترة البيزنطية (324) - 634 ميلادي)، تصور أنه وصل إلى واحة
كبيرة. تم تطوير منظومة زراعية مثيرة بحجمها حول شيطا، فيها مجموعة متنوعة من المحاصيل بما في ذلك أشجار الفاكهة والقمح والشعير والزيتون والكروم. اعتمد سكان شيطا على تجميع مياه الأمطار في عشرات آبار المياه المحفورة بالصخر والتي ضمنت تزويد المياه بشكل دائم لري الحقول وللاستهلاك البيتي. تطورت شيطا لبلدة جميلة ذات شوارع عريضة، كنائس فخمة وسوت حجرية واسعة للسكن. شيطا، مثل باقي بلدات الثقب غادرها السكان في أواخر القرن التاسع ميلادى ولم تعد موضع سكن. موقعها على طريق البحور وجود منظومة زراعية متطورة والحفاظ المثير عليها - كل ذلك أدى إلى منحها موقع تراث عالمي" من قبل اليونسكو.

There is neither a spring nor a well here, and all around it is desert. But people who came to Shivta in the Byzantine period (324-634 CE) imagined they had come to a great oasis.
The agriculture that developed around Shivta was impressive in its variety, and included fruit trees, wheat, barley, olives and grapes. The Inhabitants put their hope in the rainwater that collected in dozens of rock-hewn cisterns to assure a continuous supply of water to irrigate their fields and meet their needs at home. Shivta developed into a beautiful city with broad streets, magnificent churches and large dwellings." Shivta, like the other Negev cities, was gradually abandoned at the end of the 9th century CE and was never again inhabited.
Its location on the Incense Route, sophisticated agriculture and impressive preservation, have earned it a place on the UNESCO World Heritage List.

[תמונות]
מפת האתר
הכנסייה הדרומית ובריכת אגירה

[Photos]
site map
Southern Church and pools

The following photo was taken on the site, on the sign placed in the written place
בית משפחת קולט
بيت بعثة كولت
COLT EXPEDITION BUILDING
Click for a larger image

The site was declared a world heritage site in 2005, when the 4 Nabataean cities that were on the Incense Route are included in the site: Avdat Click for sign's details, Mamshit, Halutza and Shivta.

The sign is similar to other signs of the Nature Protection Authority, for example Click for sign's details